سیستم ها اشیایی هستند با درجه های متفاوتی از پیچیدگی ،اگر چه آنها غالبا از عوامل مختلفی که با یکدیگر در تعاملند شناخته می شوند.

شناسایی سیستم ها در همه علوم معمول است.چه طبیعی چه اجتماعی.از سیستم های مکانیکی فیزیک کلاسیک تا فیزیک کوانتوم نظیر اتم،تا سیستم های علوم زیستی نظیر سلول ،و علوم اجتماعی نظیر محیط اقتصادی ،جمعیت و ....بنابراین تلاش برای انتقال مفاهیم  و روشهای علوم طبیعی به علوم اجتماعی  در جست و جوی  شباهت های خاص بین  سیستم های طبیعی و اجتماعی می باشد.(کوهن 1993)

یک حالت سیستم به معنی مجموعه ای از ارزشها در یک زمان مشخص است.

علاقه خاص در پویایی های یک سیستم مشخص، اساسا بوسیله این حقیقت که چه موقع ما در شناخت نمونه در رفتارش موفق می شویم و پس از آن ما می توانیم درباره رفتار آینده سیستم مذکور پیش بینی داشته باشیم،بر اساس تجربیات کسب شده ،توجیه می شود.

در تشریح سیستم و پویایی هایش ،ما از زبانی استفاده می کنیم که از نشانه ها و روابط بینشان تشکیل شده.ریاضیات ،زبانی است که اغلب برای فرمول بندی قوانین یا بطور عام تشریح مشاهدات واقعیات،بخصوص آنهایی که به فیزیک مربوط می شوند،مناسب است.

علاقه به فرایند های پویایی مشاهده شده در زندگی واقعی به طور قابل ملاحظه ای به توسعه تکنیک های ریاضی از پایان قرن هفدهم کمک کرد.نظیر تولد دیفرانسیل در ابتدا و سپس پیشرفت قابل ملاحظه مکانیک تحلیلی و فیزیک ریاضیاتی ،رشته هایی که بشدت از معادلات دیفرانسیل استفاده می شد.